بخشش را از خدایمان بیاموزیم ... (دلنوشته پرهام گیرنده قلب)
دلنوشته پرهام دهساله (گیرنده قلب):
به نام خدای بخشنده
خدایی که بخشیدن و بخشش از صفات زیبای اوست. خدایی که تا او نخواهد برگی از درخت نمیاُفتد. خدایی که میتواند در یک لحظه زندهای را مرده و مردهای را زنده کند. خدایی که در تمام لحظات زندگی با ماست و در خوشی و ناخوشی در کنار ماست. به تمام حرف ها و دعاهای ما گوش میدهد.
زندگی هم لحظه غم دارد و هم شادی. پس ما انسانها همیشه باید به خدا توکل کنیم و صبر داشته باشیم. زندگی کوتاه است. ما باید همیشه به زندگی عشق بورزیم و همیشه خوشحال باشیم و لبخند بزنیم.
مهم نیست که کجا و چهجوری زندگی میکنیم. مهم این است که تو قلبمون احساس خوشبختی کنیم و همیشه شاد زندگی کنیم. خدا ما انسانها رو خیلی دوست دارد و خدا همیشه بهترین چیزها رو به بندههاش میبخشه. پس ما بندههای خدا باید بخشش را از خدایمان بیاموزیم و در حق هم بخشش داشته باشیم. تا هم بتوانیم خدا را خوشحال کنیم و هم بنده خدا را.
من پرهام با بخشش خانوادهای مهربان و به لطف خداوند توانستم دوباره به زندگی برگردم. خانوادهای که با بخشیدن قلب مهربان فرزند خود مرا دوباره زنده کردن و باعث شدند من دوباره زندگی کنم. دوباره زیباییهای دنیا را ببینم.
هر وقت از من سوال میکنند که «پرهام، چه آرزوی داری؟» میگویم: «آرزوی سلامتی برای همه بچههای پیوندی که توانستن با صبر و توکل به خدا و بخشش خانوادههای مهربان و کمک تمام دکترها و پرستاران که فرشتگان زمینی خداوند هستند به زندگی برگردند. و همیشه از خداوند مهربان میخواهم که مواظب اون کسی که قلبش را به من داده باشه و در بهشت بهترین چیزها رو براش فراهم کنه و به خانوادهاش صبر بده که بتواند دوری فرزندشون را تحمل کنند. الهی آمین»
زندگی خیلی زیباست پس سعی کنید همیشه زیبا زندگی کنید و از زیباییهای دنیا لذت ببرید. سعی کنید هیچ دلی را نشکنید. هیچ دستی را خالی نگذارید. هیچ چشمی را به انتظار نگذارید.
به امید روزهای زیباتر و شادهای فراوان برای همه.
پرهام نوروزی ۱۰ ساله از همدان
