این پیوند که پیشرفت مهمی در علم پزشکی محسوب می‌شود، پس از یک سال پژوهش به نتیجه مورد انتظار دست یافت (این پیوند طی یک سال، عملکرد خوبی داشته است). تیمی از موسسه دوک هلث در کارولینای شمالی، در بهار ۲۰۲۲ این پیوند را روی نوزادی ۱۸ روزه انجام داده‌اند که طی آن شریان‌ها و دریچه‌های زنده از یک قلب تازه اهدا شده بر روی قلب بیمار قرار گرفته‌ و رشد می‌کنند.

جوزف تورِک؛ رئیس بخش جراحی قلب کودکان این موسسه که رهبری این جراحی را نیز بر عهده داشته می‌گوید: در این روش بدون نیاز به چندین عمل جراحی قلب باز برای تعویض مکرر ایمپلنت‌ها (که احتمال مرگ در آن ۵۰ درصد است) می‌توان عمر کودکان را چند دهه یا بیشتر افزایش داد. به گفته محققان، دریچه‌ها به رشد و عملکرد خود پس از یک سالگی ادامه می‌دهند.

از دیگر یافته‌های تیم پزشکان این بود که در این نوع پیوند، تنها به یک-چهارم داروهای سرکوب‌گر سیستم ایمنی در عمل‌های پیوند کامل نیاز است که می‌تواند یک مزیت باشد، چرا که بیمار را از عوارض جانبی داروهای سرکوب‌گر دور نگه می‌دارد. این روش پیوند قلب، می‌تواند راه را برای پیوند دومینو وار باز کند. منظور پیوندی است که در آن یک قلب، به دو بیمار کمک می‌کند. برای مثال، اگر فردی دریچه‌های قوی دارد اما ماهیچه‌های قلبش ضعیف است، عمل پیوند قلب کامل روی او اجرا و سپس از دریچه‌های سالم او برای کمک به یک بیمار نیازمند به دریچه استفاده می‌گردد. بااین روش به طور بالقوه می‌توان تعداد قلب‌هایی را که به نفع کودکان مبتلا به بیماری قلبی استفاده می‌شود، دو برابر کرد.